برای همین هم شنیدن نام مهران مدیری در فهرست بازیگران "درخت گردو" برای‌مان عجیب بود. منتظر بودیم در نقش بسیار متفاوتی که محمدحسین مهدویان برای او در نظر گرفته، بعد از سال‌ها خودش را نشان دهد و هیجان‌زده‌مان کند. بازی مدیری، اما نه‌تن‌ها قابل قبول نبود که می‌توان آن را از مهم‌ترین نقاط ضعف فیلم "درخت گردو" به حساب آورد. آیا مدیری واقعاً بازیگر خوبی است یا فقط در بعضی نقش‌ها جا افتاده است و مدام آن‌ها را تکرار می‌کند؟ منتظر تماشای یک مدیری کاملاً متفاوت در "درخت گردو" بودیم.
می‌دانستیم فضای فیلم‌های مهدویان با سایر فیلم‌ها متفاوت است و حتماً مدیری هم برگ برنده جدیدی از بازی‌اش رو کرده است. انتشار اولین تصویر از مدیری که درست دو روز قبل از اولین نمایش فیلم اتفاق افتاد باز هم این هیجان را بیشتر کرد. تصویر منتشر شده، چهره مردی خسته و درمانده را نشان می‌داد که دختری را در آغوش گرفته و نگران به او نگاه می‌کند. بازی او، اما آن چیزی نیست که انتظارش را داریم. با اینکه نقشی تقریباً کوتاه دارد، اما هر کجا ظاهر می‌شود، به احساسات فیلم لطمه می‌زند.
مدیری در بمباران شیمیایی سردشت، نقش یک پزشک مبتلا به لکنت زبان را بازی می‌کند که به دلیل بالا بودن آمار بیماران و نبود تجهیزات پزشکی در بیمارستان به استیصال رسیده است؛ نقشی که با توجه به موقعیت داستان می‌توانست یکی از درخشان‌ترین بازی‌های مدیری را به نمایش بگذارد. او برای اینکه بتواند با لکنت صحبت کند، تلاش زیادی می‌کند، اما موفق نمی‌شود و این تلاش کاملاً در بازی‌اش به چشم می‌آید و حالتی تصنعی به فیلم می‌دهد.
مدیری سال‌هاست در آثار خودش و دیگران معمولاً در دو نقش ثابت جا افتاده است؛ یکی از آن‌ها نقش ثابتی بود که در سال‌های ابتدایی حضورش در تلویزیون و در سریال‌های خودش می‌دیدیم؛ مردی تحت سلطه دیگران یا مستأصل که حرفش به جایی نمی‌رسد و دائماً مورد آزار و اذیت دیگران قرار می‌گیرد و ... دیگری نقش مردی ثروتمند و پرقدرت و البته زورگو است که شباهتی به مردم عادی جامعه ندارد.
ثروت و جایگاه عجیب، نگاه از بالا به پایین، لحن پر نیش و کنایه و ... که نمونه‌های جدی‌ترش را در "همیشه پای یک زن در میان است"، "ما همه با هم هستیم"، "پل چوبی" و ... دیده‌ایم و نمونه‌های کمدی آن را در "در حاشیه" و "قهوه تلخ" و "ساعت پنج عصر" و "هیولا" و ... مدیری در "درخت گردو" نقشی را به عهده گرفته که هیچ شباهتی به این دو شیوه بازی ندارد. او باید در "درخت گردو" از قالب همیشگی خارج می‌شد و نقشی کاملاً جدید می‌ساخت، اما چنین کاری انجام نداده است.
نگاه فخرفروشانه و لحن طعنه‌آمیز و همراه با طنزش در بستر "درخت گردو" به وصله‌ای ناجور تبدیل شده تا جایی که نه همدلی و نگرانی و اندوه او را می‌توانیم واقعی بپنداریم و نه محبتش را باور می‌کنیم؛ نکته مهمی که دقیقاً در طول فیلم برای درک موقعیت به آن نیاز داریم. با این‌حال محمدحسین مهدویان، کارگردان فیلم "درخت گردو" کماکان از انتخاب مهران مدیری برای این نقش راضی است.
او سه‌شنبه بعد از پایان فیلم در نشست خبری گفت: "مهران مدیری اگر نگوییم محبوب‌ترین، حتماً یکی از محبوب‌ترین بازیگران سینمای ایران است. وقتی ما تصمیم گرفتیم فیلم‌مان را با بازیگر‌های چهره بسازیم و این تصمیم را گرفتیم که با بازیگر‌های محبوب مردم بسازیم، به این دلیل بود که استفاده از بازیگر‌های محبوب مردم خودش یک دعوت بزرگ است برای اینکه مردم بیشتری فیلم را ببینند. وقتی این استراتژی را انتخاب کردیم، هیچ‌کسی غیر از آقای مهران مدیری برای این نقش مناسب نبود و خیلی خوشحالم که به‌رغم پیشنهاد‌های دیگری که هم‌زمان داشتند، این نقش را پذیرفتند."
البته روز گذشته برخی سایت‌های خبری برداشت متفاوتی از این مسئله ارائه کردند و نوشتند برخلاف اینکه مهدویان وانمود می‌کند مهران مدیری را خودش انتخاب کرده است، اما مدیری به واسطه آشنایی و دوستی با تهیه‌کننده وارد پروژه "درخت گردو" شده. به عبارت دیگر اگر تهیه‌کننده فرد دیگری بود، مهدویان سراغ این گزینه نمی‌رفت. ماجرای پشت صحنه حضور مهران مدیری در فیلم "درخت گردو" هر چه بود و به هر دلیلی که صورت گرفت، فقط یک نتیجه داشت، اینکه مدیری نتوانست از موقعیت خوبی که در اختیارش قرار گرفت به خوبی استفاده کند و حضورش به فیلم مهدویان هم آسیب زد.
- ۰ ۰
- ۰ نظر
